GERAAKT WORDEN
In 2010, tijdens mijn bezoek aan het Bauhaus-museum in Dessau, had ik een bijzondere ervaring.
Toen ik in de kelder van het gebouw kwam, waar de meubels opgesteld stonden en de schilderijen hingen, begon ik spontaan te huilen. Ik wist niet wat er met me aan de hand was, ik had er geen verklaring voor.
In datzelfde jaar volgde ik een schildercursus in Maastricht. Meestal experimenteerde ik met materialen en papier en soms zat ik helemaal niets te doen. Dat veranderde toen een van medestudenten zei dat ze het ´Bauhaus´ zo interessant vond. Ik stelde haar voor, dat ik daar een schilderij over zou maken.
En binnen twee uur ontstond het onderstaande schilderij. Het was een vreemde ervaring, hoewel ik het schilderij zelf heb gemaakt, leek het net of het buiten mij om tot stand was gekomen. Ik was een soort trance of flow geraakt. In de flow-toestand lijkt alsof de tijd stilstaat. Je bent dan extreem geconcentreerd, je gaat helemaal op in de activiteit en je treedt als het ware buiten jezelf.
Vier jaar later had ik vergelijkbare ervaring in het Gemeentemuseum in Den Haag. Daar was een grote overzichtstentoonstelling van de Mark Rothko. De schilderijen van Rothko zijn weliswaar indrukwekkend, maar om een of andere reden raakten ze mij niet.
Dat werd wel anders toen ik op de benedenverdieping naar de permanente tentoonstelling ging kijken. Weer begon ik spontaan te huilen toen ik de schilderijen van de ´De Stijl´ zag. Ik werd weer overmand door emoties.
In 2016 had ik weer een soortgelijke ervaring maar nu in Berlijn. Ik volgde daar een cursus over Theorie U. Ik begon weer te huilen zonder dat er echt een reden voor was. De aanleiding was een video over de werkwijze van het bedrijf IDEO. IDEO is een wereldwijd opererend ontwerp- en design- bedrijf. Het was niet zo zeer de werkmethode die ze gebruikte die me trof, maar het gedrag van de medewerkers. Zij mochten zijn, wie ze zijn. Hun werkplekken zijn zo ingericht, dat ze zich daarbij ondersteund weten. Iedereen mocht zijn eigen werkplek op zijn of haar manier inrichten. Met deze openheid, haast als die van een kind, wordt er daar naar design- en ontwerpvraagstukken gekeken, ontworpen en uitgevoerd.
Deze drie gebeurtenissen lieten me niet los. Ik ben gaan nadenken wat mij zo zeer raakte. Ik vat het samen in woorden als: vernieuwen, openheid, creativiteit, vrijheid en spelen!
Het werd mij duidelijk dat de emotie van het ´spontaan gaan huilen´ mij wees op iets wezenlijks van mijzelf. Dat werd mij naar verloop van tijd helder, door als het ware terug te gaan naar deze emoties en de bijbehorende gevoelens.
•
VRAAG
Waardoor word jij diep geraakt en wat zegt dat over jou?
